Intiem. De herinneringen van Liesbeth List

Liesbeth List naderde de zeventig en de uitgever vond het daarom tijd voor een mooie, bijgewerkte heruitgave van haar memoires, die eerder waren verschenen onder de titel Het voorlopige leven van Liesbeth List en waarvan Ramses Shaffy nog het eerste exemplaar in ontvangst had genomen.
Natuurlijk wordt in deze heruitgave uitgebreid stilgestaan bij haar afscheid van Ramses in december 2009. Er is bovendien veel beeldmateriaal toegevoegd, een discografie, en ook een cd van de voorstelling Liesbeth List Intiem.
In deze voorstelling, waarin ze wordt begeleid door schrijver/verteller Alex Verburg en pianist Ton Snijders, legt de grande dame van het chanson rekenschap af van haar leven en de keuzes die ze daarin heeft gemaakt. Haar triomfen komen aan bod, de vermakelijke avonturen met Ramses Shaffy en haar samenwerking met Jacques Brel. Maar ook wordt met onthutsende eerlijkheid verslag gedaan van haar mislukkingen en tegenslagen, verkeerde liefdes, ontrouw, de zelfgekozen dood van haar moeder en de eigen kwetsbaarheid als moeder van dochter Elisah. ‘Toch is het een omzien in vreugde,’ stelt ze aan het slot van de voorstelling vast, ‘maar wel: omzien.’ Waarna ze het onvergetelijke Je ne regrette rien laat klinken als nooit tevoren.

Recensies

Van 2006 tot medio 2011 trad Alex Verburg 140 keer op met Liesbeth List. Hij schreef de teksten, zij koos er de liederen bij uit. Ze werden begeleid door achtereenvolgens Ton Snijders, Frans de Berg en Ad van Dijk. De voorstelling is te beluisteren op de cd die bij Intiem. De herinneringen van Liesbeth List is gevoegd.

Over de voorstelling zei Stef Bos:
‘Het is alsof je twee koorddansers bezig ziet op grote hoogte. Je houdt je adem in totdat het laatste woord gevallen is. Daarna ben je een leven rijker.’

De Stentor, 27 mei 2008
door Dick Laning
Liesbeth List Intiem. Met Alex Verburg als verteller en Ton Snijders (piano). Theater Bouwkunde Deventer, 25 mei

DEVENTER – ‘Als ik bemin, dan bemin ik jou / Als ik droom, dan droom ik van jou.’ Vertrouwd neigt haar hoofd een beetje naar links. Onwillekeurig neig je mee. Want als Liesbeth zingt, zingt ze voor jou.
‘Intiem’ heet haar kleine voorstelling. Een overbodige titel, want List is intiem, elke keer dat ze op het podium staat. En toch: kwetsbaarder dan in dit programma kan ze niet zijn.
Alex Verburg verhaalt zorgvuldig uit ‘Het voorlopige leven van Liesbeth List’, de zangeres zingt uit datzelfde leven, stijlvol gekleed maar het voelt als naakt.
Indringend en openhartig komen haar liefdes en teleurstellingen voorbij, trauma’s en triomfen, de kilte van Cees Nooteboom tegenover de warmte van Ramses Shaffy. En de moeders. Ze heeft er al twee begraven, vertelt ze meteen aan het begin. Haar echte moeder die haar eigen dood verkoos en moeder List die het schriele meisje op Vlieland adopteerde met de zin ‘voortaan heet jij Liesbeth, Liesbeth List’.
Ontroerend schaamteloos vertelt de chansonnière haar levensverhaal. Even ontroerend zijn de liederen uit haar lange carrière die al die verwikkelingen markeren.
Lied en leven vloeien ineen. En anders is het wel die stem van velours, waarin haar bewogen leven doorklinkt.
Het is de stem van een ontheemde: donker verdriet gekleurd met zorgeloze tinten.
Meer dan de piano van Ton Snijders heeft ze niet nodig om je ziel te raken. Feilloos loodst hij Liesbeth door haar prachtige repertoire. Subtiel in de gevoelige strofes, uitbundig als de dame zich even mag laten gaan. Zoals ook Alex Verburg trefzeker, ogenschijnlijk losjes maar feitelijk zeer geconcentreerd haar verhaal vertelt.
En het is alsof List moed put uit dat eigen levensverhaal. Zo persoonlijk als de geschiedenis is, zo sterk haar interpretatie van het bijpassende lied. ‘Non, je ne regrette rien’ komt uit haar tenen. Daar staat ze, breekbare vrouw met hartstocht in haar ogen, een getekend leven in haar ziel maar haar blik gericht op morgen. Ze ziet om, overziet haar leven tot zover en bewijst dat er van dat boek nog een lijvig deel twee nodig is.
Applaus is liefde, zegt ze, legt haar hoofd op haar linkerschouder en zingt teder: ‘Als ik verlang, dan verlang ik naar jou / Als ik verlies, dan verlies ik jou.’

Fotografie: f2françois/Annick Heynderickx